Haast en hectiek. Zó druk met concerten en cd’s dat vrienden erbij inschoten. Familie? Geen tijd. En toen was óók de liefde voorbij.
,,In het diepste van de shit speelde ik met mijn band in Barcelona. Een groot succes. Dat was mijn troost. Ik zag wat er nog over was.’’ Toch doet Wouter Hamel het nu allemaal anders. Niet met het publiek, maar met zijn vrienden als vangnet. Of allebei.
Met deze inleiding begint het interview dat ik had met Wouter Hamel. Eerlijk, open, oprecht. Mooi om te doen.
Het verhaal verschijnt komend weekend bij de bijlage Vrij.