Tachtig jaar na de bevrijding leven er niet veel mensen meer die uit eigen ervaring over bezetting en onderdrukking kunnen vertellen. Wél zijn er nog veel stille getuigen van de Tweede Wereldoorlog. Na een oproep kwamen lezers met voorbeelden: de gevangeniskleding die vader droeg in concentratiekamp Buchenwald, bestek van een dwangarbeider, de Davidsster die joden verplicht moesten dragen en de pluk haar van een verzetsman die door Duitse kogels werd gedood. Ook bijzonder: de bel die pleegouders in Enkhuizen opriep om uitgehongerde kinderen in huis te nemen.
Met collega Peter Schat bezocht ik de stille getuigen om de verhalen erachter te noteren. In de kranten van vrijdag het resultaat.